Standardy Ochrony Dzieci
STANDARDY OCHRONY DZIECI PRZED KRZYWDZENIEM
Procedury postępowania w przypadku krzywdzenia dzieci opracowane przez klub: WŁOCŁAWSKA AKADEMIA AIKIDO ul. Toruńska 71 m 59 ; 87-800 WłocławekWSTĘP
Uprawianie rekreacji fizycznej jaką jest japońska sztuka walki aikido, może przynieść wiele korzyści ćwiczącym dzieciom, zarówno w sferze fizycznego rozwoju, jak i zdrowia psychicznego. Dlatego, by było to możliwe, prowadzone treningi muszą być bezpieczne dla dzieci, dawać im radość i satysfakcję. W pracy indywidualnej i grupowej warunkiem bezwzględnym jest kierowanie się interesem dziecka oraz działanie dla jego dobra. Ważnym problemem, na jaki zwracamy uwagę podczas prowadzonych treningów, jest obserwowane we współczesnych nam czasach zjawisko nasilającej się wszechobecnej agresji. Rodzi ona liczne konfliktyi zagrożenia dla zrównoważonego rozwoju cywilizacyjnego. Stanowi również zagrożenie dla pokoju światowego. Jednym z potencjalnych instrumentów przeciwdziałającym temu zjawisku jest aikido. Aikido to nie tylko wschodnia sztuka walki, to również filozofia życia, sztuka pokoju. To sposób kształtowania relacji międzyludzkich, oparty na negacji i eliminacji agresji jako czynnika destrukcyjnego.
Celem polityki „Standardów Ochrony Dzieci przed krzywdzeniem” jest zapewnienie członkom Włocławskiej Akademii Aikido warunków sprzyjających nauce i rozwojowi (w atmosferze życzliwości, szacunku, akceptacji
i bezpieczeństwa). Opracowane przez nas standardy wskazujące zasady funkcjonowania klubu, sprawią że nasze zajęcia będą bezpieczne dla dzieci. Każdy instruktor jest zobowiązany do traktowania dzieci z szacunkiem oraz uwzględnieniem jego potrzeb. Niedopuszczalne jest stosowanie przez instruktora Klubu i innej osoby dorosłej z otoczenia dziecka jakiejkolwiek formy przemocy. Instruktorzy realizując założone cele muszą działać w ramach obowiązującego prawa, niniejszych przepisów wewnętrznych, programu zajęć dostosowanego do wieku ćwiczących oraz swoich kompetencji
1. PODSTAWA PRAWNA
Interes dziecka powinien być nadrzędny, wymagający priorytetowego traktowania w porównaniu z interesem innych osób fizycznych i prawnych. Ochrona praw dzieci jest szczególnym przedmiotem zainteresowania nie tylko prawa na poziomie krajowym, ale przede wszystkim międzynarodowym, w tym unijnym. Zasady zawarte w regulacjach prawnych odwołują się do wolności osobistej dzieci, ich dóbr osobistych. Także przepisy Polskiej Federacji Aikido, wskazują na zasadę szczególnej ochrony dzieci i młodzieży, integralności fizycznej i psychicznej uczestników treningu. Odnośnie wszystkich aktywności z udziałem dzieci szczególnie istotna jest ich ochrona przed dyskryminacją, realizacja prawa do rozwoju i kierowanie się w podejmowanych działaniach interesem dziecka.Przepisy prawa regulujące kwestie związane z ochroną dzieci, w szczególności dzielimy na:
Prawo międzynarodowe
PrawoUnii Europejskiej:
Prawokrajowe:
- Konwencja o prawach dziecka ONZ z dnia 20.11.1989 r.;
- Europejska Karta Społeczna z dnia 18 października 1961 r.;
- Konwencja Rady Europy z dnia 25 października 2007 r.
- Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej;
- Biała Księga na temat sportu z dnia 11 lipca 2007 r.;
- Konkluzje Rady (UE) z grudnia 2019 r.;
- Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (RODO) z dnia 27 kwietnia 2016 r.
- Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej i polskie ustawodawstwo, a także ratyfikowane umowy międzynarodowe
- Ustawa o Rzeczniku Praw Dziecka z dnia 6 stycznia 2000 r.;
- Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej z dnia 9 czerwca 2011 r. oraz ustawa o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r.;
- Ustawa o sporcie z dnia 25 czerwca 2010 r.;
- Kodeks karny oraz ustawa o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich z dnia 13 maja 2016 r.;
- inne ustawy, w tym ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z dnia 26 października 1982 r. oraz ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r.
Ochrona dzieci i konieczność zabezpieczenia ich interesów wynika ze specyficznego charakteru praw dziecka, których realizacja zależy w dużej mierze od dorosłych. Dzieci należą do grupy osób szczególnie wrażliwych, które same nie mogą zadbać o swoje interesy.
Na dobro dziecka jako wartość nadrzędną składają się opieka, troska i ochrona. Interes dziecka- pod tym pojęciem należy rozumieć zespół wartości koniecznych do rozwoju fizycznego, emocjonalnego, intelektualnego i moralnego dziecka, należytego przygotowania go do życia w społeczeństwie. Należy podkreślić, że dzieci korzystają z niezbywalnych praw, takich jak prawo do szacunku i ochrony godności osobistej.
Ochrona dzieci w nauce aikido jest warunkiem koniecznym, by dzieci czerpały przyjemność z uprawiania tej formy aktywności fizycznej jako hobby i dorastały jako sportowcy. Kultywowanie aktywnego stylu życia u dzieci z jednoczesnym zapewnieniem bezpieczeństwa i ochrony ich praw przyniesie wymierne rezultaty sportowe i społeczne.
Krzywdzenie dziecka to każde zamierzone lub niezamierzone działanie osoby dorosłej, które ujemnie wpływa na rozwój fizyczny lub psychiczny dziecka. (definicja wg. Światowej Organizacji Zdrowia, WHO).
Obowiązkiem osoby, która dowiaduje się, że dziecko jest krzywdzone jest zatrzymanie krzywdzenia. Interwencja prawna w sytuacji krzywdzenia dziecka rozumiana jest jako powiadomienie odpowiednich instytucji: policji, prokuratury, sądu rodzinnego i nieletnich o przestępstwie lub zagrożeniu dobra dziecka, w celu podjęcia przez te instytucje działań w ramach swoich obowiązków służbowych. Działania te zapobiegną krzywdzeniu dziecka, spowodują wyciągnięcie odpowiedzialności w stosunku do sprawcy i wesprą dziecko i rodzinę w sytuacji kryzysu.
2. PODSTAWOWE TERMINY
1) Właścicielu klubu – należy przez to rozumieć Zarząd klubu Włocławska Akademia Aikido
2) Jednostce – należy przez to rozumieć Klub Włocławska Akademia Aikido
3) Pracowniku – należy przez to rozumieć osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, umowy o dzieło, umowy zlecenia, umowy wolontariackiej Klubu
Włocławska Akademia Aikido
4) Uczestniku/zawodniku – należy przez to rozumieć każdą osobę uczęszczającą na zajęcia rekreacyjne do Klubu Włocławska Akademia Aikido
5) Małoletnim – należy przez to rozumieć zgodnie z kodeksem cywilnym osobę od urodzenia do ukończenia 18 roku życia;
6) Opiekunie– należy przez to rozumieć osobę uprawnioną do reprezentacji i stanowieniu o małoletnim,
w szczególności jego przedstawiciel ustawowy;
7) Przedstawiciel ustawowy – należy przez to rozumieć rodzica bądź opiekuna posiadającego pełnię władzy rodzicielskiej lub opiekuna prawnego (osobę reprezentującą dziecko,
ustanowioną przez sąd, w sytuacji, gdy rodzicom nie przysługuje władza rodzicielska lub gdy rodzice nie żyją);
8) Zgodzie opiekuna małoletniego – należy przez to rozumieć zgodę co najmniej jednego z rodziców małoletniego. Jednak w przypadku braku porozumienia między
opiekunami małoletniego należy poinformować ich o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny;
9) Dane osobowe uczestnika zajęć – należy przez to rozumieć wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka, w tym jego imię i nazwisko oraz wizerunek.
10) Osobie odpowiedzialnej za Standardy Ochrony Małoletnich - to osoba wdrażająca standardy ochrony dzieci, wyznaczona przez kierownictwo
podmiotu sprawujący nadzór nad prawidłowym stosowaniem standardów ochrony dziecka w podmiocie oraz ich aktualność. We Włocławskiej Akademii Aikido
wyznacza się do tego zadania Prezesa Zarządu, Panią Barbarę Chrabąszczewską.
11) Koordynator bezpieczeństwa w Internecie - wyznaczony przez kierownictwo WAA pracownik, sprawujący nadzór nad korzystaniem z
Internetu przez dzieci na terenie podmiotu oraz nad bezpieczeństwem dzieci w Internecie.
Wyznacza się do tego zadania Pana Dariusza Siniarskiego.
12) Osoba odpowiedzialna za ochronę dziecka – pracownik wyznaczony przez kierownictwo podmiotu odpowiedzialny za przyjmowanie zgłoszeń o zagrożeniu dobra dziecka
i podejmowanie interwencji przed właściwymi organami lub instytucjami, wyznacza się Panią Barbarę Chrabąszczewską
13) Osoba odpowiedzialna za udzielanie wsparcia dziecku - osoba odpowiedzialna za opracowanie planu wsparcia dziecka i jego monitorowanie- wyznacza się
Panią Barbarę Chrabąszczewską.
3. PODSTAWOWE FORMY KRZYWDZENIA:
-
1.PRZEMOC FIZYCZNA
-
2.PRZEMOC PSYCHICZNA
-
3.WYKORZYSTANIE SEKSUALNE
-
4.ZANIEDBYWANIE
-
5.PRZEMOC RÓWIEŚNICZA
Zauważalne symptomy przemocy fizycznej to na ogół:
- ślady palców i przedmiotów na ciele dziecka
- okrągłe punktowe poparzenia
- opuchlizna, złamania, zwichnięcia
- skarpetkowe odparzenia,
- siniaki w nietypowych miejscach ciała dziecka, np. okularowe w okolicy oczu
- Pośrednio obserwowanie zachowania dziecka:
- lęk przed rozebraniem się,
- lęk przed dotykiem drugiej osoby,
- strój nieadekwatny do pory roku i pogody (długie rękawy, kiedy jest ciepło),
- nadmierna apatia lub agresja,
- noszenie ciemnych okularów, także przy braku słońca.
Chroniczna, nie fizyczna, szkodliwa interakcja pomiędzy dzieckiem a osobą dorosłą, obejmująca zarówno działania jak
i zaniechania.
Formy przemocy psychicznej:
- Niedostępność emocjonalna
- Zaniedbywanie emocjonalne
- Relacja z dzieckiem oparta na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu
- Nieodpowiedzialne rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem
- Niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka i granic psychicznych pomiędzy osobą dorosłą a dzieckiem
- Demoralizacja dziecka
Objawy przemocy psychicznej:
- zaburzenia mowy (wynikające z napięcia nerwowego),
- psychosomatyczne (bóle jelitowo– żołądkowe, bóle i zawroty głowy),
- moczenie i zanieczyszczanie się
- bóle mięśni, nadmierna potliwość, zaburzenia snu,
- brak poczucia pewności siebie, niska samoocena, wycofanie,
- depresja, fobie, lęki,
- zachowanie destrukcyjne,
- kłopoty z kontrolą emocji,
- poczucie krzywdy i winy, nieufność do innych,
- problemy szkolne, zachowania agresywne w stosunku do innych osób.
Włączanie dziecka w aktywność seksualną, której nie jest ono w stanie w pełni zrozumieć i udzielić na nią świadomej zgody, i/lub na którą nie jest odpowiednio dojrzałe rozwojowo i nie może się zgodzić w ważny prawnie sposób i/lub która jest niezgodna z normami prawnymi lub obyczajowymi, społecznymi. Dotyczy sytuacji, gdy nie dochodzi do kontaktu fizycznego, np. ekshibicjonizm, molestowanie werbalne, zachęcanie do kontaktu z treściami pornograficznymi lub gdy do takiego kontaktu dochodzi (sytuacje takie jak: dotykanie dziecka, zmuszanie dziecka do dotykania ciała sprawcy, stosunek seksualny). Każda czynność seksualna podejmowana z dzieckiem przed ukończeniem 15 roku życia jest przestępstwem. W przypadku dzieci mówimy o wykorzystaniu seksualnym, kiedy między wykorzystującym (dorosły, inne dziecko) a wykorzystywanym (dziecko) z uwagi na wiek lub stopień rozwoju zachodzi relacja władzy, opieki czy zależności. Wyzysk seksualny obejmuje (chociaż nie jest to konieczne) czerpanie zysków finansowych, społecznych lub politycznych z wykorzystania seksualnego.
Z wykorzystaniem seksualnym mamy do czynienia, gdy taka aktywność (np. prezentowanie treści o tematyce pornograficznej, robienie zdjęć lub filmów z udziałem dziecka bez odzieży, komentowanie dziecka w sposób erotyczny, proponowanie relacji intymnych, dotykanie w miejscach intymnych, zmuszanie do oglądania nagości i/lub dotykania przez dziecko, ocieranie, kontakty oralne) wystąpi między dzieckiem a dorosłym lub dzieckiem a innym dzieckiem, jeśli te osoby ze względu na wiek bądź stopień rozwoju pozostają w relacji opieki, zależności i władzy.
Konsekwencje przemocy seksualnej:
Somatyczne:
- infekcje dróg moczowo - płciowych bez podłoża organicznego,
- urazy zewnętrznych narządów płciowych: zaczerwienienia, otarcia naskórka, bolesność,
- urazy około odbytowe i pochwy,
- ból przy oddawaniu moczu czy kału, np. krwawe stolce, krwawienie z narządów rodnych,
- upławy,
- infekcje jamy ustnej,
- urazy ciała związane ze stosowaną przemocą fizyczną,
- infekcje przenoszone drogą płciową (np. weneryczne, grzybicze, HIV),
- niezrozumiałe pojawienie się dolegliwości somatycznych, np. bólów brzucha, głowy,
- wymiotów, nudności, nietrzymanie kału i moczu,
- spadek apetytu,
- trudności związane z siedzeniem lub chodzeniem,
- przerwanie błony dziewiczej,
- ciąża.
Poznawcze, emocjonalne, behawioralne:
- zbytnia erotyzacja dziecka, znajomość zachowań seksualnych charakterystycznych dla osób dorosłych,
- prowokacyjne zachowania seksualne zarówno w stosunku do dorosłych, jak i rówieśników,
- zachowania masturbacyjne,
- erotyczne rysunki lub zabawy dziecka,
- zaburzenia snu, lęki nocne, koszmary nocne,
- zaburzenia przyjmowania pokarmu,
- u małych dzieci zachowania o charakterze regresywnym, takie jak moczenie się, ssanie palca, kiwanie,
- izolowanie się, zamykanie się w sobie,
- lęki, strach, fobie, nerwice, depresje, przygnębienie, smutek,
- lęki związane z daną płcią, np. wobec rodzica danej płci,
- zachowania agresywne i (lub) autodestrukcyjne (próby samobójcze, samobójstwa),
- nadpobudliwość ruchowa,
- poczucie winy, krzywdy
Chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie podstawowych potrzeb fizycznych i psychicznych dziecka i/lub nierespektowanie jego podstawowych praw, powodujące zaburzenia jego zdrowia i/lub trudności w rozwoju.
Do zaniedbywania dochodzi w relacji dziecka z osobą, która jest zobowiązana do opieki, wychowania, troski i ochrony dziecka.
Objawy zaniedbania:
- częsta absencja w szkole lub przedszkolu,
- wagarowanie,
- brak przyborów szkolnych,
- ubiór nieadekwatny do pory roku,
- niedożywienie,
- zaniedbanie pod względem higienicznym i zdrowotnym (brudna skóra, rażąco małych rozmiarów odzież, przewlekłe nieleczone choroby,
nie zażywanie niezbędnych leków, koniecznych badań, zaburzony rozwój fizyczny),
- pozostawanie na dworze bez opieki w godzinach wieczornych i nocnych (zwłaszcza młodsze dzieci),
- niedbanie o higienę snu i odpoczynku
- apatia, bierność.
Ma miejsce, gdy dziecko doświadcza różnych form nękania ze strony rówieśników. Mogą to być działania bezpośrednie lub z użyciem technologii komunikacyjnych, np. telefonów komórkowych, Internetu. Przemoc ta występuje, gdy szkodliwe działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy, jest systematyczna, zaś ofiara jest słabsza od sprawcy lub grupy sprawców.
Przemoc rówieśnicza obejmuje:
- przemoc fizyczną, np. pobicie, szarpanie, kopanie,
- przemoc werbalną, np. ośmieszanie, przezywanie
- przemoc materialną, np. niszczenie lub kradzież mienia
- przemoc relacyjną, np. wykluczenie dziecka z grupy, ignorowanie
- przemoc seksualna, np. dotykanie intymnych części ciała, zmuszanie do stosunku płciowego lub innych czynności seksualnych przez rówieśników,
- przemoc elektroniczną, np. złośliwe komentarze w serwisach społecznościowych, zamieszczanie zdjęć i filmów ośmieszających ofiarę
4. PERSONEL
Każdy pracownik podmiotu posiada wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwraca uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci. Każdy pracownik w przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka przekazuję tę informację pracownikowi odpowiedzialnemu za ochronę dziecka, który podejmuje rozmowę
z opiekunem. W trakcie rozmowy z opiekunem przekazuje informacje na temat dostępnej oferty wsparcia
i motywuje do przyjęcia wsparcia. Pracownik odpowiedzialny za ochronę dziecka oraz pracownik mający bieżący kontakt z dzieckiem, monitoruje sytuację i dobrostan dziecka.
Obowiązki:
Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci jest odpowiedzialna za nadzór nad prawidłowym stosowaniem standardów ochrony dziecka w klubie oraz ich aktualność.
Do obowiązków osoby odpowiedzialnej za standardy ochrony dzieci należy:
- dbałość o udostępnienie standardów ochrony dzieci na stronie internetowej podmiotu oraz na jego terenie;
- przygotowanie pracownika podmiotu do stosowania standardów ochrony dzieci przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu jakichkolwiek zmian w standardach;
- delegowanie zadań oraz odpowiedzialności związanych z realizacją standardów ochrony dzieci w podmiocie do odpowiednich jednostek oraz monitoring ich realizacji;
- prowadzenie ewidencji pracowników podmiotu, którzy zapoznali się ze standardami ochrony dzieci przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu w niej zmian;
- przegląd standardów ochrony dzieci w porozumieniu i współpracy z kierownictwem, pracownikami podmiotu oraz dziećmi i w miarę możliwości ich rodzicami/opiekunami;
- monitorowanie czy występują trudności w stosowaniu standardów;
- koordynowanie prac związanych z aktualizacją standardów.
Koordynator bezpieczeństwa w Internecie- to osoba wyznaczona przez kierownictwo klubu do sprawowania nadzoru nad wykorzystaniem Internetu na terenie odbywania się zajęć, imprez sportowych organizowanych przez klub lub obozów oraz nad bezpieczeństwem dzieci w Internecie.
Odpowiada za:
1) opracowanie zasad bezpiecznego korzystania z Internetu na terenie działalności podmiotu;
2) dostępność opracowanych zasad zarówno dla pracowników jak i dzieci;
3) monitorowanie bezpieczeństwa korzystania ze strony www i Facebooka klubu
Osoba odpowiedzialna za ochronę dziecka- osoba wyznaczona przez kierownictwo klubu do przyjmowania zgłoszeń o zagrożeniu dobra dziecka i podejmowaniu interwencji przed właściwymi organami lub instytucjami.
Do osoby odpowiedzialnej za ochronę dziecka należy, stosowne do sytuacji:
1) przyjęcie zgłoszenia o wystąpieniu czynnika ryzyka zagrożenia dobra dziecka;
2) przyjęcie zgłoszenia o ujawnieniu symptomów krzywdzenia dziecka lub krzywdzeniu dziecka; ujawnionych lub zgłoszonych incydentach lub zdarzeniach zagrażających dobru dziecka, udokumentowanie ich, weryfikacja oraz informowanie kierownictwa podmiotu o wynikach poczynionych ustaleń;
3) przyjęcie zgłoszenia o podejrzeniu lub niewłaściwym udostępnieniu; rozpowszechnianiu lub wykorzystaniu wizerunku dziecka lub ujawnione na tym tle problemy;
4) zainicjowanie interwencji;
5) zawiadomienie zespołu interdyscyplinarnego w celu wszczęcie procedury „Niebieskiej Karty;
6) zawiadomienie sądu opiekuńczego;
7) złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego;
8) prowadzenie ewidencji zdarzeń oraz interwencji, zabezpieczanie dokumentacji.
Do osoby odpowiedzialnej za udzielanie wsparcia dziecku należy:
1) opracowanie planu pomocy dziecku;
2) współpraca ze specjalistami udzielającymi wsparcia;
3) monitorowanie wsparcia udzielanego dziecku.
W każdym przypadku, niezależnie od podstawy zatrudnienia lub nawiązania współpracy, podmiot ustala dane kandydata na pracownika, jego kwalifikacje oraz kompetencje do pracy z
dzieckiem.
Przed zatrudnieniem osoby w podmiocie lub nawiązaniem współpracy w innej formie i powierzeniem kandydatowi obowiązków polegających na pracy z dzieckiem podmiot ustala także czy występuje z jego strony ryzyko stworzenia zagrożenia dla dobra i bezpieczeństwa dziecka. Nadto ustala, czy kandydat podziela wartości podmiotu dotyczące poszanowania dzieci oraz ich praw.
Rekrutacja pracowników, instruktorów, wolontariuszy.
W trakcie rekrutacji należy uzyskać:
1) dane osobowe kandydata, takie jak imię (imiona) i nazwisko, datę urodzenia, dane kontaktowe, potwierdzone sprawdzeniem dokumentu tożsamości;
2) informacje dotyczące:
a) wykształcenia kandydata/kandydatki;
b) kwalifikacji zawodowych kandydata/kandydatki;Zajęcia aikido w klubie mogą prowadzić wyłącznie instruktorzy, którzy przedłożą zaświadczenie o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie określonym przez przepisy prawa powszechnego i związkowego, o niestosowaniu przemocy seksualnej oraz podpisanie zgody dotyczącej Standardów Ochrony Dzieci przed krzywdzeniem” (Załącznik nr 3).
Poza instruktorami, obowiązek przedłożenia zaświadczenia dotyczy także nauczycieli, opiekunów lub wychowawców na obozach dla dzieci, a także inne osoby pracujące w organizacji.
Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym
i ochronie małoletnich, w przypadku zatrudniania lub dopuszczania osób do aktywności związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem małoletnich lub opieką nad nimi (np. regularne treningi, wyjazdy na obozy sportowe) pracodawca lub inny organizator w zakresie takiej działalności ma obowiązek sprawdzenia, czy dane zatrudnianej lub dopuszczanej osoby są zamieszczone w Rejestrze Sprawców Przestępstwa na Tle Seksualnym z dostępem ograniczonym i w Rejestrze osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15, wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze.
Wszelkie oświadczenia złożone przez osobę, z którą ma być nawiązany stosunek pracy lub która ma działać w ramach podmiotu, zostają włączone do akt osobowych pracownika, a w przypadku ich braku dołączone do umowy cywilnoprawnej.
Brak zgody na podpisanie wymaganych oświadczeń wyłącza możliwość nawiązania stosunku pracy lub nawiązania każdej innej formy współpracy.
Od poziomu umiejętności i zaangażowania instruktorów, opiekunów i wolontariuszy zależy jakość zajęć aikido dedykowanych dzieciom. Zapewnienie, że odpowiednie osoby pracują dla Klubu, jest kluczowym elementem tworzenia środowiska, w którym ochrona dzieci jest traktowana poważnie, a dzieci mogą się dobrze i bezpiecznie bawić oraz trenować. Podobnie, przy rekrutacji instruktora, poza posiadaniem wszystkich niezbędnych kwalifikacji, powinno upewnić się, że osoba aplikująca jest odpowiednim kandydatem do pracy z dziećmi.
Uznano, że osoby wykorzystujące dzieci czasami próbują dostać się do organizacji, w których mogą łatwo uzyskać dostęp do dzieci. Jednak, nawet jeśli dana osoba nie szuka sposobu na umyślne wyrządzenie krzywdy dzieciom, nadal może nie nadawać się do pracy z nimi z powodu braku odpowiednich predyspozycji, temperamentu lub niezbędnej cierpliwości.
4.1. ZASADY BEZPIECZNEJ RELACJI DZIECKO-DOROSŁY
1) Instruktorzy dbają o bezpieczeństwo dzieci podczas pobytu w Klubie, są uważni na sytuacje związane
z zagrożeniem zdrowia i życia, sprawdzają samopoczucie dziecka.
2) Instruktorzy nieustannie poszerzają swoją wiedzę i doskonalą umiejętności pomocowe dotyczącą pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwojowymi i niepełnosprawnościami. Profesjonalne podejście do pracy
zespołowej, tworzącej całościowe spojrzenie na człowieka (uwzględnianie umiejętności rozwojowych dzieci, wynikających z niepełnosprawności).
3) Instruktorzy organizują zajęcia zapewniające dzieciom wszechstronny rozwój, zadania i działania dostosowane są do potrzeb i możliwości poszczególnych dzieci.
4) Instruktorzy towarzyszą dzieciom w sytuacjach trudnych, wspierają w poszukiwaniu rozwiązań.
5) Instruktorzy podejmują działania wychowawcze mające na celu kształtowanie prawidłowych postaw – wyrażania emocji w sposób nie krzywdzący innych, niwelowanie zachowań agresywnych, promowanie zasad
życzliwych, opartych na szacunku interakcjach.
6) Dzieci zostaną zapoznane z zasadami regulującymi funkcjonowanie grupy uwzględniającymi prawa dziecka (tworzenie kontraktu drużynowego uwzględniającego wartości placówki zgodne ze Standardami Ochrony Dzieci
przed krzywdzeniem).Pozytywne zachowania dzieci wzmacniane są poprzez nagradzanie: słowne (pochwała indywidualna, pochwała w obecności dzieci), indywidualne systemy motywacyjne.
7) W każdej sytuacji dziecko jest informowane o konsekwencji zachowania i możliwych działaniach naprawczych.
8) Niedopuszczalne są zachowania z obszarów przemocowych: cielesne (szarpanie, bicie, popychanie), słowne (wyzywanie, wyśmiewanie), zmuszanie, negowanie uczuć.
9) Bezpośredni kontakt z dzieckiem oparty jest na poszanowaniu intymności dziecka. Zasady bezpośredniego kontaktu z dzieckiem ustalane są z rodzicami, opiekunem prawnym z poszanowaniem zdania obu stron.
W zgodzie z tworzonymi indywidualnie programami interwencyjnymi w przypadku zachowań trudnych, uwzględniającymi bezpieczeństwo dziecka i otoczenia. W szczególnych uzasadnionych przypadkach
uzasadnione jest użycie siły przez pracownika w celu przerwania zachowań dziecka, które zagrażają życiu i zdrowiu jego samego lub innych dzieci. Jednocześnie Klub dba o nietykalność cielesną uczestników zajęć.
10) W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek zagrożeń bezpieczeństwa każdy instruktor jest zobowiązany,
w miarę możliwości im przeciwdziałać oraz natychmiast powiadomić o nich Właściciela Klubu bądź psychologa.
11) Właściciel Klubu prowadzi okresową ewaluację swoich instruktorów w celu zapobiegania krzywdzeniu dzieci (obserwacje uczestniczące).
12) Instruktorzy w codziennych kontaktach z dziećmi kierują się szacunkiem, akceptacją i życzliwością rozumianymi jako:
- osoba dorosła uwzględnia indywidualne potrzeby dziecka,
- osoba dorosła zwraca się do dziecka językiem zrozumiałym i empatycznym,
- osoba dorosła nie wyraża krytycznych, ośmieszających opinii, uwag i sądów wobec dziecka oraz jego zachowań, jest uważna na konteksty sytuacyjne i nie rozmawia z innymi pracownikami o uczestnikatreningu
przy innych dzieciach
- osoba dorosła w żaden sposób nie dyskryminuje dziecka,
- osoba dorosła nie przekazuje informacji na temat funkcjonowania dziecka i jego zachowań jego Rodzicom w obecności dziecka lub innych Rodziców
- osoba dorosła nie wykorzystuje przewagi fizycznej wobec dziecka (nie bije, nie szarpie, nie stosuje siły fizycznej),
- osoba dorosła nie wykorzystuje przewagi statutowej, swojej rangi instruktora i nie nadużywa możliwości karania dziecka, uwagami z zachowania, nie szantażuje dziecka możliwością nieuczestniczenia w aktywności fizycznej
- osoba dorosła dostosowuje wymagania edukacyjne do aktualnych możliwości dziecka i wspiera go
w samodzielnej realizacji
- osoba dorosła bezwzględnie chroni danych osobowych dziecka, w tym przede wszystkim nie ujawnia jego diagnozy, nie rozmawia z innymi rodzicami na temat sytuacji rodzinnej, materialnej, czy zdrowotnej
dziecka, czy członków jego rodziny
- osoba dorosła nie przekazuje bez zgody Rodziców/prawnych opiekunów dziecka, informacji na temat: adopcji, przysposobienia, stwierdzonej niepełnosprawności dziecka
- osoba dorosła zaprasza dziecko do życzliwego kontaktu opierającego się na obustronnym poszanowaniu granic osobistych, budując profesjonalną relację zgodną z obyczajowością (inne zachowania opiekuńcze
wynikające ze statutu rodzica, inne od niespokrewnionej osoby dorosłej pełniącej funkcję wychowawczą).
Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie !
Niedopuszczalne jest nawiązywanie z dzieckiem jakichkolwiek relacji o charakterze seksualnym czy romantycznym !
4.2. KOMUNIKACJA Z DZIEĆMI:
Każdy pracownik w komunikacji z dzieckiem:1) zachowuje cierpliwość i szacunek wobec dziecka;
2) uważnie słucha dzieci i udziela im odpowiedzi adekwatnych do ich wieku i danej sytuacji;
3) zwraca się do dziecka po imieniu (nie nazwisku lub numerze);
4) podejmując decyzje dotyczące dziecka, informuje je o tym i stara się brać pod uwagę jego oczekiwania;
5) szanuje prawo dziecka do prywatności. Jeśli konieczne jest odstąpienie od zasady poufności, aby chronić dziecko, informuje je o tym najszybciej jak to możliwe;
6) dba o to, aby w przypadku dostępności innych pracowników, być w zasięgu ich wzroku lub słuchu kiedy prowadzi aktywności z dziećmi. W wyjątkowych i uzasadnionych sytuacjach, kiedy musi zostać
z dzieckiem sam na sam, zawsze powiadamia o tym innych pracowników oraz informuje, w którym dokładnie miejscu będzie przebywać wraz z dzieckiem;
7) zapewnia dziecko że jeśli czuje się niekomfortowo w jakiejś sytuacji, wobec konkretnego zachowania czy słów, może o tym powiedzieć temu pracownikowi lub wskazanej osobie i może oczekiwać odpowiedniej
reakcji i/lub pomocy;
8) nie zawstydza, nie upokarza, nie lekceważy i nie obraża dziecka;
9) nie krzyczy na dziecko, a w sytuacji wynikającej z zagrożenia bezpieczeństwa dziecka lub innych dzieci reaguje w inny stanowczy, zdecydowany sposób;
10) nie ujawnia informacji wrażliwych dotyczących dziecka wobec osób nieuprawnionych, w tym wobec innych dzieci. Obejmuje to wizerunek dziecka, informacje o jego/jej sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej,
opiekuńczej i prawnej;
11) nie zachowuje się w obecności dzieci w sposób niestosowny. Obejmuje to używanie wulgarnych słów, gestów i żartów, czynienie obraźliwych uwag, nawiązywanie w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności
seksualnej oraz wykorzystywanie wobec dziecka relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby).
4.3.DZIAŁANIA Z DZIEĆMI
Każdy pracownik w działaniach z dziećmi:
1) jest zobowiązany do jawności każdorazowego kontaktu z dziećmi;
2) swoim zachowaniem daje przykład dzieciom i jest dla nich wzorem do naśladowania;
3) docenia i szanuje wkład i wysiłek dzieci, nie koncentruje się wyłącznie na wydajności i wynikach, nie obwinia dzieci za przegraną;
4) aktywizuje dzieci i traktuje je równo bez względu na ich warunki fizyczne potrzebne do uprawiania sportu oraz płeć, orientację seksualną, sprawność/niepełnosprawność, status społeczny, etniczny, kulturowy,
religijny i światopogląd;
5) stosuje reguły fair play i zachęca innych do ich przestrzegania;
6) szanuje prywatność dzieci, w szczególności nie wchodzi do toalet, pod prysznice i do szatni gdy przebywają tam dzieci;
7) stawia na pierwszym miejscu dobrostan dzieci i ich radość z uprawiania aikido;
8) informuje kierownictwo podmiotu o wszystkich ryzykownych sytuacjach, które obejmują zauroczenie dziecka pracownikiem lub pracownika dzieckiem. W przypadku bycia świadkiem takiej sytuacji, reaguje
stanowczo i z wyczuciem.
9) nie wywiera presji w celu osiągnięcia korzystnych wyników za wszelką cenę, bez zwracania uwagi na możliwe negatywne konsekwencje, w szczególności nie zachęca do treningu czy zawodów w przypadku
kontuzji;
10) nie uzależnia wartości dzieci od wyników w sporcie;
11) unika faworyzowania dzieci i nie otacza ich osobistą opieką, której nie potrzebują;
12) nie nawiązuje z dzieckiem jakichkolwiek relacji romantycznych lub seksualnych ani nie składa mu propozycji o nieodpowiednim charakterze. Obejmuje to także seksualne komentarze, żarty, gesty oraz
udostępnianie dzieciom treści erotycznych i pornograficznych bez względu na ich formę.
13) nie utrwala wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie) dla potrzeb prywatnych. Dotyczy to także umożliwienia osobom trzecim utrwalenia wizerunków dzieci, jeśli kierownictwo podmiotu nie
zostało o tym poinformowane, nie wyraziło na to zgody i nie uzyskał zgód rodziców/opiekunów prawnych oraz samych dzieci.
14) nie proponuje dzieciom alkoholu, wyrobów tytoniowych ani nielegalnych substancji, jak również nie używa ich w obecności dzieci.
4.4. KONTAKT FIZYCZNY Z DZIEĆMI
Każdy pracownik w kontakcie fizycznym z dziećmi:
1) W sytuacji, w której musi dotknąć dziecko, aby skorygować jego postawę, uprzednio wyjaśnia co i z jakiego powodu będzie robił;
2) Jest zawsze przygotowany na wyjaśnienie swoich czynności i gestów względem dziecka;
3) Zachowuje szczególną ostrożność wobec dzieci, które doświadczyły nadużycia i krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania.
4) Nie ukrywa i zachowuje jawność utrzymywania kontaktów z dzieckiem.
5) W sytuacjach wymagających czynności pielęgnacyjnych i higienicznych wobec dziecka, unika innego niż niezbędny kontaktu fizycznego z dzieckiem. Należy zadbać o to, aby podczas każdej czynności
pielęgnacyjnej i higienicznej była obecna inna osoba z podmiotu. Jeśli pielęgnacja i opieka higieniczna nad dziećmi należą do obowiązków pracownika, jest on odpowiednio przeszkolony.
6) Dba o to, aby w przypadku konieczności indywidualnej opieki fizjoterapeuty, zapewnić w miarę możliwości obecność drugiej osoby dorosłej, np. lekarza, innego członka sztabu medycznego lub członka sztabu
trenerskiego. W takich sytuacjach dorosły nigdy nie powinien zostawać sam z dzieckiem ani nawet sam w obecności drugiego, towarzyszącego dziecka.
7) Nie bije, nie szturcha, nie popycha, nie szarpie, nie kopie, nie klepie, ani w jakikolwiek sposób nie narusza integralności fizycznej dziecka
8) Nie dotyka dziecka w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.
9) Nie angażuje się w takie aktywności jak łaskotanie czy brutalne zabawy fizyczne.
10) Podczas dłuższych niż jednodniowe wyjazdów i wycieczek niedopuszczalne jest spanie pracownika z dzieckiem w jednym łóżku lub w jednym pokoju. Zawsze przyjmujemy zasadę współpracy
z organizatorem, który zapewni zakwaterowanie dzieci z dziećmi, a trenerów z trenerami.
Korzystanie z szatni i łazienek
1) Jeśli zajęcia lub zawody odbywają się w nieznanym pracownikowi do tej pory obiekcie, należy przed wyjazdem zdobyć informacje dotyczące tego, czy dzieci mają wydzieloną łazienkę i szatnię na wyłączność, czy
też są one udostępnione publicznie. W tym drugim przypadku, podejmujemy działania mające na celu ochronę dzieci przed możliwymi zagrożeniami.
2) Dorosłym nie wolno przebierać się w obecności dzieci ani znajdować się w szatni i łazience, gdy dzieci są rozebrane. Osoby dorosłe, w tym trenerzy lub opiekunowie, nie mogą korzystać z szatni i prysznica
znajdujących się w tych samych pomieszczeniach co szatnie i prysznice przeznaczone dla dzieci. Należy zminimalizować ryzyko poprzez oddzielenie przestrzeni lub wyznaczenie godzin korzystania z nich tylko
przez dzieci.
3) W przypadku zajęć koedukacyjnych zapewniamy dzieciom osobne łazienki i szatnie.
4) Używanie telefonów komórkowych lub sprzętu z funkcją nagrywania przez trenerów lub opiekunów jest całkowicie zabronione w szatniach i łazienkach. Dzieciom tłumaczymy dlaczego nie ma potrzeby korzystać
z telefonów w tych miejscach. W przypadku, gdy dzieci uzyskują pozwolenie na używanie telefonów, należy im przekazać informacje dotyczące bezpiecznego i odpowiedzialnego korzystania z nich.
5) Rodzic /opiekun może wejść do przebieralni gdy łącznie spełnione są poniższe warunki:
a) zna zasady bezpiecznych relacji;
b) jest to konieczne;
c) rodzic jest tej samej płci co pozostali zawodnicy;
d) trener został o tym poinformowany;
e) w miarę możliwości powinien towarzyszyć mu co najmniej jeden pracownik.
6) Jeżeli dziecko czuje się niekomfortowo, przebierając się lub biorąc prysznic na terenie obiektu prowadzonego przez podmiot, nie należy wywierać presji na dziecko, zmuszać do tych czynności. Zamiast tego należy
je zachęcać do wykonywania tych czynności w domu.
7) Jeśli dziecko z niepełnosprawnością musi korzystać z w/w pomieszczeń, należy upewnić się, że spełniają one wymogi dostępności, że dziecko z niepełnosprawnością i jego opiekun są zaangażowani w
podejmowanie decyzji oraz czy i jak należy im pomóc. Należy ustalić, sposób porozumiewania się z dzieckiem, w tym jak komunikuje zgodę na oferowaną pomoc.
8) Należy reagować na zgłaszane zachowania ośmieszające i zawstydzające między zawodnikami – rozbieranie się dla “zabawy”, komentarze dotyczące wyglądu, wynikające np. z różnego stopnia rozwoju
poszczególnych dzieci.
Kontakty poza zajęciami
1) Co do zasady kontakt pracownika z dzieckiem powinien odbywać się wyłącznie w godzinach pracy i dotyczyć celów mieszczących się w zakresie obowiązków pracownika.
2) Pracownikowi nie wolno zapraszać dziecka do swojego miejsca zamieszkania ani spotykać się z nim poza godzinami pracy.
3) Pracownikowi wolno kontaktować się z dziećmi poprzez prywatne kanały komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych). Jeżeli nawiązanie kontaktu jest konieczne,
właściwą formą komunikacji z dziećmi i ich opiekunami poza godzinami pracy są kanały służbowe (e-mail, telefon służbowy). Jeśli podmiot nie posiada telefonów służbowych istnieje możliwość komunikacji
z dzieckiem przez kanały internetowe (np. grupy w mediach społecznościowych, mailingi) wyłącznie, jeśli
w grupie lub w gronie odbiorców jest jeszcze jedna osoba dorosła, lub odbiorcami jest co najmniej dwoje dzieci. Każdorazowo musi być to kontakt jawny, odbywany za wiedzą kierownictwa podmiotu.
4) Jeśli jest to konieczne, spotkanie z dzieckiem poza godzinami pracy, pracownik musi poinformować o tym kierownictwo podmiotu, a rodzic/opiekun dziecka musi wyrazić zgodę na taki kontakt.
5) Jeśli dziecko i jego opiekun dzieci są osobami bliskimi lub znajomymi pracownika, podczas kontaktów towarzyskich, pracownik ten jest zobowiązany do zachowania w poufności wszystkich informacji dotyczących
innych dzieci oraz ich opiekunów. 1 Chodzi o sytuację gdy dziecko przychodzi na zajęcia a po ich zakończeniu wraca do domu.
6) Zabrania się pracownikowi podróży z dzieckiem bez jego opiekuna. Nie dotyczy to podróży związanych z wyjazdem na zgrupowanie, obóz, zawody.
7) W przypadku treningów indywidualnych konieczna jest zgoda opiekuna oraz rekomendowana obecność jeszcze jednego dorosłego podczas takiego treningu. W miarę możliwości treningi indywidualne powinny
odbywać się równolegle (dwoje podopiecznych i dwóch trenerów w miejscu treningu).
Bezpieczeństwo podczas wyjazdów lub obozów
1) Każdy pracownik podczas wyjazdów lub obozów:
a) dba o bezpieczeństwo i dobre samopoczucie dzieci. W tym celu podejmuje działania mające na celu wyeliminowanie zagrożeń podczas transportu i w miejscu zakwaterowania;
b) zawsze wie co robią dzieci i gdzie przebywają;
c) jest uważny na fizyczne i emocjonalne potrzeby dzieci oraz pomaga w ich zabezpieczeniu. Upewnia się, że dzieci wiedzą komu mogą zgłaszać swoje obawy lub niewłaściwe zachowania;
d) zgłasza wszelkie obawy dotyczące bezpieczeństwa i dobrego samopoczucia dzieci do kierownictwa lub osoby wyznaczonej – odpowiedzialnej za bezpieczeństwo dzieci;
2) Niedopuszczalne jest opuszczenie przez dziecko grupy tylko z jednym dorosłym (opiekunem/członkiem sztabu), chyba że dotyczy to członka rodziny i zostało to wcześniej uzgodnione z rodzicem dziecka lub
wymagają tego względy bezpieczeństwa;
3) Zawsze dbamy o odpowiednie rozlokowanie dzieci w pokojach. Staramy się by cała grupa mieszkała na jednym piętrze, a jeżeli to niemożliwe zapewniamy, że co najmniej jeden opiekun mieszka na każdym piętrze
zajmowanym przez dzieci.
4) Niedopuszczalne jest spanie z dzieckiem w jednym łóżku lub w jednym pokoju. Jeżeli ze względów organizacyjnych obiektu, w którym odbywa się wypoczynek, dzieci wymagające opieki muszą zostać umieszczone
w pokojach kilku lub kilkunastoosobowych, dopuszczamy, aby w pokoju z dziećmi dla ich bezpieczeństwa spało również 2 opiekunów, o ile możliwe tej samej płci.
5) Zawodnicy i pracownicy są zakwaterowani w osobnych pokojach.
6) Niedozwolone jest pozostawianie dzieci samych na noc w pokoju opiekuna (z wyjątkiem członków rodziny – za zgodą rodzica);
7) Przed wejściem do pokoi zawodników pracownik zawsze puka sygnalizując swoją chęć wejścia.
8) Pracownik unika sytuacji pobytu w pokoju sam na sam z zawodnikiem/zawodniczką. Jeśli taka sytuacja ma miejsce, należy zostawić otwarte drzwi.
9) Podczas wyjazdu lub obozu uwzględnia się bezpieczeństwo dzieci na nich przebywających.
10) Zapewnia się dostęp do szybkiej pomocy medycznej (dostęp do apteczki pierwszej pomocy, możliwość wezwania pogotowia);
Bezpieczeństwo w kontaktach online
1) Pracownik jest świadomy cyfrowych zagrożeń i ryzyka wynikającego z rejestrowania prywatnej aktywności w sieci przez aplikacje i algorytmy, ale także własnych działań w Internecie.
2) Pracownik nie może używać swoich prywatnych kont w mediach społecznościowych do publikowania informacji związanych z pracą z dziećmi. Wszelka tego rodzaju komunikacja jest prowadzona poprzez oficjalne
media społecznościowe podmiotu. Publikując komentarze na portalach społecznościowych każdy pracownik kieruje się rozwagą i ocenia czy nie zagraża to dobru dziecka i nie wyrządzi mu krzywdy.
3) Pracownikowi nie wolno nawiązywać kontaktów z dzieckiem znajdującym się pod opieką podmiotu poprzez przyjmowanie bądź wysyłanie zaproszeń w mediach społecznościowych dla celów innych niż służbowe.
4) W trakcie zajęć czy innych aktywności, dzieci nie powinny używać urządzeń elektronicznych.
5) Komunikacja online powinna odbywać się w miarę możliwości za pośrednictwem rodziców lub opiekunów.
W przypadku, kiedy nie jest to możliwe, należy uzyskać zgodę w/w osób oraz dziecka na komunikację bezpośrednią, pamiętając o tym, że bezpośrednia komunikacja z dzieckiem za pośrednictwem poczty
elektronicznej bądź zamkniętych grup służących komunikacji z dziećmi (np. Whatsapp, Messenger), jest możliwa wyłącznie, jeśli w grupie lub w gronie odbiorców jest jeszcze jedna osoba dorosła, lub odbiorcami
jest co najmniej dwoje dzieci. Każdorazowo musi być to kontakt jawny.
6) Wiadomości powinny ograniczać się wyłącznie do komunikacji związanej bezpośrednio z uczestnictwem dziecka w treningu bądź zawodach. W szczególności nie należy przesyłać niczego co osoba trzecia mogłaby
uznać za wiadomość o charakterze seksualnym. Jeśli trener chce udzielić informacji zwrotnej dotyczącej postępów w osiąganiu celów treningowych, powinien to zrobić w bezpośrednim kontakcie z dzieckiem.
7) Zabronione jest komunikowanie się z dziećmi poprzez czaty internetowe, strony z grami, komunikatory internetowe bez wiedzy opiekuna, za wyjątkiem sytuacji opisanej w pkt. 5.
Zasady bezpiecznych relacji między dziećmi
1) Dzieciom nie wolno nagrywać ani robić zdjęć.
2) Zabronione jest stosowanie przez dzieci z jakiegokolwiek powodu przemocy fizycznej i psychicznej względem siebie;
3) Dziecko powinno zareagować jeżeli jest świadkiem przemocy wobec drugiego dziecka, np. poprzez zgłoszenie sytuacji osobie dorosłej;
4) Dziecko powinno respektować wolność osobistą drugiego dziecka i zaakceptować jego prawo do odmienności zdania, do innych podglądów, zachowania i wyglądu (w tym wiek, płeć, orientacja seksualna, cechy
fizyczne, niepełnosprawność, pochodzenie etniczne, narodowe czy status ekonomiczno-społeczny);
5) Dziecko nie lekceważy, nie obraża, nie poniża drugiego dziecka.
Zasady bezpiecznych relacji uczestnik wydarzeń - dziecko
1) Kierownictwo podmiotu umożliwia zapoznanie się uczestników wydarzeń ze standardami poprzez zamieszczenie treści na stronie internetowej podmiotu. W przypadku organizacji imprezy masowej, obowiązek
zapoznania się ze standardami umieszczany jest w regulaminie imprezy masowej.
2) Kierownictwo podmiotu jest zobowiązane do organizacji wydarzeń sportowych uwzględniając:
a) właściwą komunikację pomiędzy uczestnikami wydarzenia,
b) przestrzeganie przez uczestników wydarzeń zasad analogicznych do relacji pracownika z dzieckiem podczas treningów
c) Kierownictwo podmiotu ma obowiązek podjąć działania mające na celu usunięcie z wydarzeń sportowych osoby zakłócające porządek, zachowujące się w sposób wulgarny i naruszające zasady ustalone
w standardach.
Szkolenia
1) Pracownik posiada wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwraca uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci.2) Pracownik uczestniczy w organizowanych lub rekomendowanych przez kierownictwo szkoleniach dotyczących ochrony dzieci. Szkolenia są dostoswane do roli jaką pracownik pełni w podmiocie.
3) Osoby pracujące z dziećmi przechodzą specjalistyczne szkolenie, które dotyczy tematyki związanej z ich obowiązkami względem dzieci znajdujących się pod ich opieką.
4) Po aktualizacji standardów pracownicy są informowani o wprowadzanych zmianach, a w razie potrzeby szkolenie jest powtarzane.
5) Każdy nowo przyjęty pracownik oraz raz na 2 lata każdy pracownik pracujący z dziećmi przechodzi szkolenie w zakresie zapisów Standardów ochrony dzieci (obowiązujące zasady i procedury).
5. METODY DZIAŁANIA
PAMIĘTAJ!
Nie do Ciebie należy decyzja, czy doszło do nadużycia.
TWOIM OBOWIĄZKIEM JEST ZGŁOSZENIE TEGO FAKTU.
5.1. PLAN WSPARCIA MAŁOLETNIEGO PO UJAWNIENIU KRZYWDZENIA:
1) Szybka i Wrażliwa Reakcja: Po ujawnieniu krzywdzenia, konieczna jest natychmiastowa i empatyczna reakcja. Ważne jest, aby dziecko poczuło się bezpiecznie i wiedziało, że jest słuchane i brane poważnie.
2) Ocena Sytuacji: Przeprowadzenie szczegółowej oceny sytuacji, w tym okoliczności krzywdzenia, potrzeb dziecka i dostępnych zasobów wsparcia. Ocena ta powinna być przeprowadzona przez
wykwalifikowanych specjalistów, niezależnie od procedury zgłoszenia nadużycia do uprawnionych organów i wyjaśnienia sytuacji wewnątrz organizacji.
3) Zaangażowanie Specjalistów: W procesie wsparcia powinny uczestniczyć różne osoby, takie jak psychologowie, pracownicy socjalni, doradcy, a w razie potrzeby także prawnicy lub lekarze.
4) Tworzenie Indywidualnego Planu Wsparcia: Opracowanie planu wsparcia dostosowanego do indywidualnych potrzeb małoletniego, z uwzględnieniem jego wieku, doświadczeń, sytuacji rodzinnej i stanu zdrowia.
5) Zapewnienie Bezpieczeństwa: Priorytetem jest zapewnienie bezpiecznego środowiska dla małoletniego
w ramach naszej organizacji ale również poza nią, w co powinni być zaangażowani rodzice, opiekunowie, szkoła, o ile do nadużycia nie doszło z ich udziałem.
6) Wsparcie Psychologiczne i Emocjonalne: Zapewnienie dostępu do terapii i wsparcia emocjonalnego, aby pomóc dziecku uporać się z traumą i jej skutkami.
7) Zaangażowanie Rodziny i Opiekunów: Włączenie do planu wsparcia rodziny i opiekunów dziecka, o ile jest to możliwe i bezpieczne. Rodzina może potrzebować wsparcia w zrozumieniu sytuacji i w odpowiednim
reagowaniu na potrzeby dziecka.
8) Edukacja i Informacja: Edukowanie małoletniego i jego opiekunów na temat praw dziecka, dostępnych ścieżek wsparcia, a także sposobów radzenia sobie ze skutkami krzywdzenia.
9) Monitorowanie i Ocena Postępów: Regularna ocena postępów w realizacji planu wsparcia, z możliwością jego dostosowania w miarę zmiany potrzeb i okoliczności.
10) Prywatność i Poufność: Ochrona prywatności małoletniego i zapewnienie poufności wszystkich informacji związanych z sytuacją.
11) Pamiętaj, że każdy przypadek krzywdzenia jest unikalny, a plan wsparcia musi być dostosowany do indywidualnej sytuacji dziecka. Ważne jest, aby w całym procesie priorytetem były dobrostan i potrzeby małoletniego.
5.2.ROZPOZNAWANIE I REAGOWANIE NA CZYNNIKI RYZYKA KRZYWDZENIA DZIECI
Instruktorzy Klubu posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki ryzyka krzywdzenia małoletnich. Takie jak:
1) zawodnik jest często brudny, nieprzyjemnie pachnie;
2) zawodnik kradnie jedzenie, pieniądze itp.;
3) zawodnik żebrze - jest głodny;
4) zawodnik nie otrzymuje potrzebnej mu opieki medycznej, szczepień, okularów itp.;
5) zawodnik nie ma odzieży i butów dostosowanych do warunków atmosferycznych;
6) zawodnik ma widoczne obrażenia ciała (siniaki, ugryzienia, rany), których pochodzenie trudno jest wyjaśnić. Obrażenia są w różnej fazie gojenia;
7) podawane przez zawodnika wyjaśnienia dotyczące obrażeń wydają się niewiarygodne, niemożliwe, niespójne itp., dziecko często je zmienia;
8) pojawia się niechęć do zajęć sportowych - dziecko nadmiernie zakrywa ciało, niestosownie do sytuacji i pogody;
9) boi się rodzica lub opiekuna, boi się przed powrotem do domu;
10) zawodnik wzdryga się, kiedy podchodzi do niego osoba dorosła;
11) zawodnik cierpi na powtarzające się dolegliwości somatyczne: bóle brzucha, głowy, mdłości itp.;
12) zawodnik jest bierny, wycofany, uległy, przestraszony, depresyjny itp. lub zachowuje się agresywnie, buntuje się, samo okalecza się itp.;
13) zawodnik osiąga słabsze wyniki w nauce w stosunku do swoich możliwości;
14) zawodnik ucieka w świat wirtualny (gry komputerowe, Internet);
15) zawodnik używa środków psychoaktywnych;
16) nadmiernie szuka kontaktu z dorosłym (tzw. „lepkość” małoletniego);
17) rozmowach, zachowaniu dziecka zaczynają dominować elementy/motywy seksualne;
18) zawodnik jest rozbudzony seksualnie niestosownie do sytuacji i wieku;
19) zawodnik ucieka z domu;
20) nastąpiła nagła i wyraźna zmiana zachowania dziecka;
21) dziecko mówi o przemocy.
Jeżeli z objawami u zawodnika współwystępują określone zachowania rodziców lub opiekunów, to podejrzenie, że dziecko jest krzywdzone jest szczególnie uzasadnione.
Niepokojące zachowania rodziców to:
1) rodzic (opiekun) podaje nieprzekonujące lub sprzeczne informacje lub odmawia wyjaśnień przyczyn obrażeń dziecka;
2) rodzic (opiekun) odmawia, nie utrzymuje kontaktów z osobami zainteresowanymi losem dziecka;
3) rodzic (opiekun) mówi o małoletnim w negatywny sposób, ciągle obwinia, poniża strofuje dziecko (np.: używając określeń takich jak „idiota”, „gnojek”, „gówniarz”);
4) rodzic (opiekun) poddaje małoletniego surowej dyscyplinie lub jest nadopiekuńczy lub zbyt pobłażliwy lub odrzuca małoletniego;
5) rodzic (opiekun) nie interesuje się losem i problemami małoletniego;
6) rodzic (opiekun) często nie potrafi podać miejsca, w którym aktualnie przebywa małoletni;
7) rodzic (opiekun) jest apatyczny, pogrążony w depresji;
8) rodzic (opiekun) zachowuje się agresywnie;
9) rodzic (opiekun) ma zaburzony kontakt z rzeczywistością np. reaguje nieadekwatnie do sytuacji;
10) wypowiada się niespójnie;
11) rodzic (opiekun) nie ma świadomości lub neguje potrzeby małoletniego;
12) rodzic (opiekun) faworyzuje jedno z rodzeństwa;
13) rodzic (opiekun) przekracza dopuszczalne granice w kontakcie fizycznym lub werbalnym;
14) rodzic (opiekun) nadużywa alkoholu, narkotyków lub innych środków odurzających.
W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka, instruktorzy Klubu podejmują rozmowę z rodzicami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywując ich do szukania stosownej pomocy.
Instruktorzy Klubu monitorują sytuację i dobrostan zawodnika.
6. ZASADY OCHRONY DANYCH OSOBOWYCH MAŁOLETNIEGO
1) Instruktor Klubu ma obowiązek zachowania tajemnicy danych osobowych, które przetwarza oraz zachowania w tajemnicy sposobów zabezpieczenia danych osobowych przed nieuprawnionym dostępem; dane
osobowe uczestnika zajęć są udostępniane wyłącznie osobom i podmiotom uprawnionym na podstawie odrębnych przepisów;
2) Instruktor Klubu jest uprawniony do przetwarzania danych osobowych uczestnika zajęć. Instruktor Klubu może wykorzystać informacje o uczestniku zajęć w celach szkoleniowych lub edukacyjnych wyłącznie
z zachowaniem anonimowości zawodnika oraz w sposób uniemożliwiający jego identyfikację.
3) Instruktor Klubu nie udostępnia przedstawicielom mediów informacji o małoletnim ani o jego opiekunie.
4) Instruktor Klubu może skontaktować się z opiekunem małoletniego i zapytać go o zgodę na podanie jego danych kontaktowych przedstawicielom mediów. W przypadku wyrażenia zgody, pracownik Klubu podaje
przedstawicielowi mediów dane kontaktowe do opiekuna małoletniego.
5) Instruktor Klubu nie kontaktuje przedstawicieli mediów z małoletnim, nie wypowiada się w kontakcie z przedstawicielami mediów o sprawie małoletniego lub jego opiekuna. Zakaz ten dotyczy także sytuacji, gdy Instruktor Klubu
jest przeświadczony, że jego wypowiedź nie jest w żaden sposób utrwalana.
7. ZASADY UDOSTĘPNIANIA RODZICOM I UCZNIOM STANDARDÓW DO ZAPOZNANIA SIĘ Z NIMI I ICH STOSOWANIA
1) Dokument „Standardy Ochrony Małoletnich” jest dokumentem Klubu ogólnodostępnym.2) Dokument opublikowany jest na stronie internetowej Klubu.
3) Dokument omawiany jest na pierwszym zebraniu z opiekunami w danym sezonie (chyba, że ulegnie zmianie, wówczas omawiany jest również na pierwszym z zebrań odbywającym się po wprowadzeniu zmian). Instruktor daje
opiekunowi do podpisania oświadczenie, że zapoznał się ze Standardami. Opiekun w oświadczeniu może zaproponować swoje sugestie. Jeśli takie się pojawią, instruktor przekazuje je osobie odpowiedzialnej za
realizację Standardu. Oświadczenie stanowi załącznik nr 5 do niniejszych Standardów.
4) Instruktorzy mają obowiązek zapoznania uczestników zajęć ze Standardami oraz omówienia ich w taki sposób, aby mogli go zrozumieć niezależnie od wieku i sprawności intelektualnej.
8. ZAPISY KOŃCOWE
1) Standardy Ochrony Małoletnich wchodzą w życie z dniem ich ogłoszenia.
2) Ogłoszenie następuje w sposób dostępny dla instruktorów Klubu, uczestników zajęć i ich opiekunów,w szczególności poprzez przesłanie tekstu drogą elektroniczną lub poprzez zamieszczenie na stronie internetowej lub również poinformowanie rodziców w innej formie.
ZAŁĄCZNIKI
Wchodzą w zakres dokumentu oficjalnego Standardów. Dostępne według potrzeb w Zarządzie Klubu.
KODEKS POSTĘPOWANIA DLA INSTRUKTORÓW, OPIEKUNÓW, WOLONTARIUSZY I INNYCH OSÓB PRACUJĄCYCH Z DZIEĆMI
Zobowiązuje się:
1) Szanować godność i wartości wszystkich osób biorących udział w treningu, bez względu na ich wiek, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne, płeć, niepełnosprawność, język, religię, poglądy polityczne, statusmajątkowy, orientację seksualną, poziom umiejętności lub inne.
2) Stosować reguły fair play i zachęcać innych do ich przestrzegania.
3) Reagować i zgłaszać odpowiednim podmiotom obraźliwe, niewłaściwe, dyskryminacyjne zachowania oraz naruszenia Polityki Bezpieczeństwa Dzieci.
4) Doceniać wysiłek i uczestnictwo zamiast koncentrować się na wydajności i wynikach.
5) Przestrzegać postanowień Polityki Bezpieczeństwa Dzieci i stawiać dobro i bezpieczeństwo dzieci ponad wszystko.
6) Dawać przykład swoim zachowaniem i być wzorem do naśladowania dla dzieci – obejmuje to nie picie alkoholu, nie branie narkotyków, nie używanie niewłaściwego, rasistowskiego, homofobicznego lub innego
dyskryminującego języka lub zajmowania takich postaw.
7) Reagować na wszelkie formy zastraszania i nietolerancji wśród dzieci.
8) Komunikować się z dziećmi w sposób konstruktywny, odpowiedni do ich wieku, nigdy ich nie upokarzając.
9) Nie umniejszać wysiłków dzieci podczas treningów.
10) Nie angażować dzieci do celów osobistych lub finansowych.
11) Nie angażować się w żadne stosunki seksualne z żadnym zawodnikiem/zawodniczką, co obejmuje
m.in. niestosowanie seksualnie sugestywnych lub dwuznacznych komentarzy i zachowań względem dziecka.
12) Nie prowokować nieodpowiednich kontaktów z dziećmi, utrzymywać odpowiednie granice w kontaktach z dziećmi.
13) Prowadzić zajęcia dostosowane do umiejętności i wieku dzieci.
14) Współpracować z lekarzami, fizjoterapeutami dla dobra każdego uczestnika zajęć.
15) Współpracować z innymi instruktorami, opiekunami i nauczycielami dla dobra każdego uczestnika zajęć.
16) Nie stosować w żadnym wypadku przemocy fizycznej i psychicznej, w tym kar cielesnych.
17) Szanować prywatność dzieci, np. nie wchodzić pod prysznice i do szatni bez pozwolenia, nie otaczać dzieci osobistą opieką, której dzieci nie potrzebują.
18) Upewnić się, że wszelkie zabiegi fizjoterapeutyczne itd. odbywają się w obecności drugiej osoby dorosłej oraz przy otwartych drzwiach.
19) Przy każdej rozmowie o charakterze indywidualnym, niezależnie od tematu, zapewnić obecność innej osoby dorosłej lub na życzenie dziecka innego dziecka, a rozmowy takie przeprowadzać w otwartych pomieszczeniach.
20) Unikać spędzania czasu z dziećmi na osobności, bez udziału innych dorosłych.
21) Nigdy nie zamieszczać komentarzy ani nie udostępniać zdjęć i filmów, które mogłyby zagrozić ich dobru lub wyrządzić im krzywdę.
22) Nie publikować zdjęć, filmów ani innych informacji o dzieciach i ich rodzinach w osobistych mediach społecznościowych, np. na Facebooku lub stronach internetowych lub w mediach społecznościowych
Włocławskiej Akademii Aikido, Polskiej Federacji Aikido bez zgody zainteresowanych dzieci i ich rodziców.
23) Dzielić się swoimi obawami dotyczącymi bezpieczeństwa i ochrony dzieci z koordynatorem ds. bezpieczeństwa dzieci lub, jeśli nie zostanie wyznaczony, z właścicielem Klubu.
24) Równoważyć potrzebę nadzoru z prawem dzieci do prywatności, np. nie ma konieczności obserwowania dzieci pod prysznicem.
25) Być wyczulonym na wszelkie formy zastraszania lub zagrożenia wynikające z używania telefonów komórkowych przez dzieci np. do robienia zdjęć.
KODEKS POSTĘPOWANIA DLA DZIECI
Jako członek klubu aikido /uczestnik treningów
1) Wiem, że opiekunowie są odpowiedzialni za moje bezpieczeństwo i dobro od czasu, gdy pod ich opiekę przekazują mnie rodzice lub opiekunowie prawni, dopóki nie wrócę do domu.2) Muszę zawsze postępować zgodnie z instrukcjami i radami opiekunów.
3) Jeśli z jakiegoś powodu nie chcę podążać za grupą, zapytam opiekuna o pozwolenie i o miejsce, gdzie mogę przebywać. Poinformuję opiekunów, jeżeli jest coś, czego potrzebuję, aby móc wziąć udział
w organizowanych zajęciach.
4) Podczas obozów lub wycieczek z noclegiem wiem, że będę dzielić pokój z innymi dziećmi, co wcześniej zostanie uzgodnione. Nie będę spać w żadnym innym pokoju.
5) Będę na czas na wszystkie spotkania i zajęcia, nie będę się spóźniać.
6) Będę przestrzegać zasad dotyczących własnego bezpieczeństwa, w tym:
a) nie będę spożywać alkoholu;
b) nie będę zażywać narkotyków lub innych substancji odurzających;
c) nie będę palić.
7) Będę przestrzegać zasad bezpieczeństwa podczas ruchu pieszego.
8) Będę przestrzegać zasad bezpieczeństwa w każdym innym miejscu, gdzie należy zachować szczególną ostrożność.
9) Poinformuję opiekunów o jakichkolwiek problemach zdrowotnych, zmartwieniach, niepokoju lub obawach dotyczących bezpieczeństwa mojego lub innego dziecka.
10) Będę szanować inne dzieci i pomagać im w pełni uczestniczyć w zajęciach, będąc wzorem do naśladowania. Będę dawać przykład, który obejmuje np. niespożywanie alkoholu, niezażywanie narkotyków i innych
używek lub nieużywanie obraźliwego lub innego dyskryminującego języka.
11) Będę szanować prawa, godność i wartość każdego uczestnika oraz innych zaangażowanych osób.
12) Nie będę używać słów i wykonywać gestów prowokujących seksualnie.
13) Nie będę uderzać ani w żaden inny sposób fizycznie atakować, osób biorących udział w zajęciach lub działać w jakikolwiek sposób, który mógłby zawstydzić, upokorzyć, zastraszyć, umniejszyć lub poniżyć inne dzieci.
14) Będę szanować mojego instruktora, kolegów i koleżanki.
15) Będę informować instruktora o wszelkich kontuzjach i stanie zdrowia przed lub w trakcie zajęć.
16) Nie będę znęcać się i nie będę wszczynać bójek czy celowo krzywdzić innych, jak np.:
a) Używanie podłych słów by ranić innych lub rozprzestrzeniać plotki na ich temat;
b) Celowe wykluczanie kogoś;
c) Używanie mediów społecznościowych w niewłaściwy sposób, np. umieszczanie złośliwych, krzywdzących komentarzy lub zdjęć w celu zranienia lub zasmucenia kogoś;
d) Przeklinanie i mówienie brzydko o kimś, do kogoś;
e) Walczenie fizycznie i ranienie innych.
17) Będę zgłaszać nękanie, jeżeli zauważę, że zdarza się mnie lub komuś.
Biorąc udział w zajęciach aikido, rozumiem że mam prawo:
1) Dobrze się bawić i rozwijać swoje umiejętności;
2) Czuć się bezpiecznie i szczęśliwie;
3) Być chronionym przed złym zachowaniem, ze strony dorosłych lub innych dzieci, które sprawiają, że czuję się niekomfortowo lub smutno;
4) Rozmawiać i być wysłuchanym, zwłaszcza jeśli mam obawy lub nie czuję się bezpiecznie;
5) Wiedzieć, gdzie udać się po pomoc lub z kim porozmawiać jeśli jestem przestraszony lub martwię się o coś;
6) Być pod opieką, jeśli zdarzy się wypadek lub uraz.
Wiem, że jeżeli nie będę przestrzegać zasad kodeksu zachowania, moi rodzice zostaną o tym poinformowali
i będę musiał pod opieką rodziców/opiekunów prawnych opuścić zajęcia/wycieczkę/wyjazd/obóz przed ich zakończeniem.
ZASADY KORZYSTANIA Z SZATNI I ŁAZIENEK: PRYWATNOŚĆ, BEZPIECZEŃSTWO
1) Należy sprawdzić, jakie są warunki sanitarne, oraz czy łazienki są przeznaczone do wyłącznego użytku dzieci, czy też są udostępniane publicznie.
2) Jeżeli zarówno dorośli jak i dzieci korzystają z pryszniców lub toalet, powinno zapewnić się oddzielny dostęp do tych miejsc.
3) W przypadku zajęć koedukacyjnych muszą być dostępne osobne łazienki i szatnie.
4) Należy zachęcać dzieci do dbania o higienę.
5) Instruktorzy lub opiekunowie nie mogą przebierać się ani brać prysznica w tym samym czasie co dzieci korzystające z tych samych pomieszczeń, ani pod żadnym pozorem nie powinni przebierać się w obecności
dzieci.
6) Korzystanie z telefonów komórkowych lub sprzętu z funkcją nagrywania wideo przez instruktorów lub opiekunów nie powinno być dozwolone w szatniach. Dzieci powinny być zniechęcane do korzystania
z telefonów, można to także uzgodnić na podstawie klubowych kodeksów postępowania. Jeśli dzieci mogą korzystać z telefonów, powinny otrzymać informacje dotyczące bezpiecznego i akceptowalnego użytkowania.
7) Rodzice powinni być poinformowani o braku możliwości wchodzenia do przebieralni, chyba że jest to absolutnie konieczne. W takich okolicznościach tylko rodzic tej samej płci co dzieci, może wejść do szatni i
powinien wcześniej poinformować o tym zamiarze instruktora. Co najmniej jeden członek personelu instruktorskiego tej samej płci co dzieci powinien towarzyszyć rodzicowi.
8) Instruktorzy lub opiekunowie, zwłaszcza płci przeciwnej, nie powinni znajdować się w szatni, gdy dzieci są rozebrane.
9) W sytuacjach, w których dzieci muszą dzielić łazienki lub szatnię z osobami dorosłymi, ryzyko należy zminimalizować poprzez oddzielnie przestrzeni lub wyznaczenie godzin tylko dla dzieci.
10) Rodzice mogą nadzorować własne dzieci lub, za zgodą klubu, inne dzieci. Podczas nadzorowania innych dzieci ważne jest, aby upewnić się, że rodzice zrozumieli kodeks postępowania dla rodziców/opiekunów
prawnych oraz innych osób pracujących z dziećmi i zapoznali się z zasadami korzystania z szatni i łazienek.
11) Jeżeli dziecko czuje się niekomfortowo, przebierając się lub biorąc prysznic w miejscu dzielonym z zespołem, nie należy wywierać na nim presji, aby to zrobiło. Zamiast tego należy je zachęcać do robienia tego w domu.
12) Jeśli dzieci z niepełnosprawnościami muszą korzystać z pomieszczeń, należy się upewnić, że są one dostępne i że dziecko i jego opiekun są zaangażowani w podejmowanie decyzji, czy i jak należy im pomóc.
Upewnij się, że dziecko jest w stanie wyrazić zgodę na oferowaną pomoc.
13) W przypadku braku miejsca i możliwości przebrania się, dzieci i ich rodzice lub opiekunowie powinni być o tym poinformowani przed zajęciami ze wskazaniem, by dokonali alternatywnych ustaleń i zabrali odpowiednią
dodatkową odzież.
OGÓLNE ZASADY BEZPIECZEŃSTWA ONLINE
1) Należy zdawać sobie sprawę, że w mediach społecznościowych dodanie osoby jako znajomego lub obserwatora skutkuje możliwością zobaczenia przez nią wszystkiego, co zostało dotychczas opublikowane, chyba że
elektroniczną i publikowaniu komentarzy na portalach społecznościowych należy zwrócić uwagę, czy nie zagrożą dobru dziecka, nie wyrządzą mu krzywdy lub nie naruszą renomy klubu.
2) Rekomenduje się w szczególności następujące zasady w celu bezpiecznego korzystania z obrazów:
a) Zakaz robienia zdjęć lub nagrywania filmów w szatni, łazience lub pokojach,b) Obrazy publikowane w mediach społecznościowych nie powinny zawierać danych osobowych, które ułatwiają zidentyfikowanie dziecka (adres, numer telefonu, itp.)
c) Dzieci nie powinny być fotografowane w sposób poniżający lub prowokacyjny.
3) W świecie wirtualnym instruktorzy i wolontariusze korzystający z osobistych mediów społecznościowych, nie powinni być w kręgu znajomych/obserwatorów z dziećmi. Zaleca się korzystanie z grupowych czatów,
wysyłanie zbiorowych maili do rodziców lub za pośrednictwem strony klubu zamiast stron osobistych, takich jak Facebook. Dzięki temu informacje będą bezpieczne i przejrzyste. Każdy może zobaczyć, co jest uzgodnione i zmniejsza się prawdopodobieństwo, że intencje dorosłego zostaną źle zrozumiane.
4) Wiadomości, zdjęcia lub filmy obraźliwe, dyskryminujące lub o charakterze seksualnym nigdy nie powinny być publikowane w Internecie. Taka publikacja może powodować pociągnięcie do odpowiedzialności karnej
lub dyscyplinarnej. Wszelka komunikacja powinna odbywać się w miarę możliwości za pośrednictwem rodziców lub opiekunów, chyba że uzgodniono inaczej.
lub dyscyplinarnej. Wszelka komunikacja powinna odbywać się w miarę możliwości za pośrednictwem rodziców lub opiekunów, chyba że uzgodniono inaczej.
5) W przypadku otrzymania wiadomości obraźliwych, dyskryminujących lub o charakterze seksualnym, należy to zgłosić koordynatorowi ds. bezpieczeństwa dzieci. Każdy, kto zachowuje się w sposób, który mógłby zostać
uznany za nieodpowiedni, w związku z filmowaniem lub fotografowaniem dzieci lub korzystaniem z mediów społecznościowych, powinien zostać zgłoszony. W wielu przypadkach najlepszą odpowiedzią jest brak odpowiedzi, ponieważ takie działanie może tylko eskalować sytuację. Nie należy usuwać wiadomości ani innych materiałów, dopóki koordynator nie zostanie poinformowany, ponieważ mogą być wykorzystane jako dowody w
sprawie.
6) Należy pamiętać, że istnieją szczególne ryzyka związane z używaniem nowych technologii, które mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa dzieci, w szczególności:
a) Dostęp i udostępnianie danych osobowych,b) Udostępnianie lub publikowanie zdjęć lub nagrań bez zgody,
c) Przesyłanie treści obraźliwych lub nieodpowiednich,
d) Nękanie w sieci (cyberbulling),
e) Uwodzenie dziecka przez dorosłych (grooming),
f) Zbliżenie w celu wykorzystania seksualnego.
7) Zasadą powinna być komunikacja z dziećmi za pośrednictwem osób dorosłych, rodziców/opiekunów, zawsze kiedy jest to możliwe. W przypadku, kiedy nie jest to możliwe, należy uzyskać zgodę w/w osób oraz
dziecka na komunikację bezpośrednią, pamiętając o tym, że w przypadku bezpośredniej komunikacji z dzieckiem za pośrednictwem poczty elektronicznej, zawsze należy dołączyć co najmniej dwie osoby dorosłe
do wiadomości.
dziecka na komunikację bezpośrednią, pamiętając o tym, że w przypadku bezpośredniej komunikacji z dzieckiem za pośrednictwem poczty elektronicznej, zawsze należy dołączyć co najmniej dwie osoby dorosłe
do wiadomości.
8) Osoby pracujące z dziećmi nie powinny publikować na swoich kontach prywatnych w mediach społecznościowych treści niewłaściwych lub naruszających dobra osobiste innych osób, mając na uwadze, że mogą być
obserwowani przez dzieci.
obserwowani przez dzieci.
9) Rekomenduje się wprowadzenie procedur filtrowania treści dla dorosłych w sieciach, z których korzystają dzieci i młodzież.
ZASADY WSPÓŁPRACY Z MEDIAMI
W przypadku utrwalania w formie zdjęć lub nagrań treningów, istotne jest przestrzeganie poniższych reguł
i wskazówek, które mogą pomóc w ochronie dzieci i zapewnić im prywatność oraz bezpieczeństwo. Należy:
2) Informować media, że klub, ma na celu stworzenie bezpiecznego i przyjemnego środowiska dla wszystkich dzieci oraz wyjaśnić zobowiązanie do ochrony i stosowania Polityki Bezpieczeństwa Dzieci.
3) Wskazać, że nie należy fotografować dzieci w sytuacjach, które mogą być postrzegane jako służące wykorzystaniu lub wyrządzeniu im krzywdy, np. dzieci przebierające się w szatniach.
4) Dzieci nigdy nie powinny być przedstawiane w sposób poniżający, niesmaczny lub prowokacyjny. Przed wykonaniem zdjęcia, nagrania powinno się upewnić, że wszyscy są odpowiednio ubrani.
5) Wskazać miejsca o ograniczonym dostępie i zobowiązać media do przestrzegania zasad prywatności.
6) Poinstruować media, żeby w żadnym wypadku nie wchodziły do szatni lub do łazienek, gdy korzystają z nich dzieci.
7) Podkreślić zakaz udostępniania informacji zawierających dane osobowe dzieci bez uzyskania stosownych zgód ani szczegółowych informacji osobistych, które mogłyby zidentyfikować dziecko, np. jego adresu
domowego, adresu e-mail lub numeru telefonu.
Uniemożliwić dostęp bez nadzoru lub jednoosobowe sesje fotograficzne lub wideo z osobami poniżej
18 roku życia. Co najmniej jeden pracownik oraz przynajmniej jeden członek personelu lub rodzice bądź opiekunowie dziecka powinni uczestniczyć w każdej indywidualnej sesji fotograficznej lub sesji wideo